Mijn (kort) bezoek aan België was een aaneenschakeling van op-en-af ritten tussen Brugge, Gent en Antwerpen; van functionele bezoeken zoals een thesisbegeleiding via familieaangelegenheden o. a. bij kerstavond tot avondlijke café rendez-vous (met natuurlijk niet te vergeten het K-kerstfeestje met de architecten).
Dank aan iedereen van wie ik momentje mocht stelen, mijn excuses aan diegenen die niet op mijn pad geraakt zijn, maar aan allen mijn beste wensen voor het nieuwe jaar! Een jaar waar ik hoop dat iedereen eens kan afzakken naar mijn stad van het licht, Rome! Na 10 dagen thuis-thuis te zijn, deed het minstens evenveel deugd om terug te komen naar mijn tijdelijke habitat, niet alleen om het even te delen met een andere Rome kenner, maar ook om te beseffen dat ik het in die maanden voordien toch tot een soort van thuis heb kunnen maken, mede dankzij mijn Italiaanse huisgenoten. Het is en blijft natuurlijk een grootstad, die elke dag nog nieuwe geheimen tentoonspreidt. Zo heb ik ontdekt dat heel wat gaten nog moeten gevuld worden. Gelukkig krijg ik van alle kanten lijstjes met The Must See’s.
Met trots kan ik echter wel al zeggen dat ik de bibliotheek van het Vaticaan bezocht hebt. Toch een beetje een ontgoocheling. Je hoopt geleid te worden tot in het kloppende duistere hart van die stadstaat. Niets is echter minder waar. Een uur lang word je verteld hoe uitgebreid, anderhalf miljoen exemplaren, de collectie wel niet is en hoe revolutionair hun hightech chips worden gebruikt om hun boeken terug te vinden, maar verder dan enkele gangen met namaakposters van de boekenrekken en enkele tentoongespreide werken kom je niet.
Op mijn kerklijstje mag ik volgende kerken al wegvinken: de San Stefano Rotonda (ongeveer achter mijn deur), één van de oudste kerken van Rome met een cirkelvormige plattegrond; even verder de San Giovanni e Paolo, waar een erg enthousiaste pastoor ons een beetje doopte in de geschiedenis van de kerk (bijvoorbeeld het feit dat er vroeger een bron onder moet gelegen hebben); de Chiesa del Gésu, een kerk die langs mijn dagelijkse busroute richting unief ligt en die ik bijgevolg al talloze keren – van buitenaf – bewonderd heb, kon ik nu van binnenuit bezichtigen; een meesterwerk van Bernini San Andrea al Quirinale, een kerk waar ik mits de hulp van een gids – Tim – ingeleid werd in de wonderen der barokperiode; en zoals het hoort dien ik dit lijstje af te sluiten met een climax, eentje naar het ontwerp van de rivaal van Bernini, namelijk Boromini, de Sant’Ivo, deze steelt werkelijk alle woorden en laat alleen stilte (van verbazing) zegevieren.
Hoe kon ik ooit de berg van Gianicolo beklimmen zonder het Tempietto van Bramante te bezoeken? Kan een mens zich afvragen twee maanden na datum, en dat nog wel in het gezelschap van een andere architect (die toen even op bezoek was)! Om mijn schoonheidsfoutje van toen goed te maken, ben ik het nu maar snel binnengeglipt. Jammergenoeg hadden we geen rekening gehouden met de snel tikkende tijd want we stonden voor gesloten deuren. We staan alvast al een stap verder, de buitenkant is aanschouwd. Zoals altijd geldt de heilige drievuldigheid en zal ik bij de derde keer de binnenkant bewonderen.
Tussen al die culturele gebeurtenissen was er natuurlijk ook nog het feest van oudejaar. Gezellig gedineerd in een grappig gezelschap bestaande uit vooral heel veel Belgen, enkele Franse dames en een sympathieke Poolse meid. Rond 11u aangezet om de kurken te laten schieten bij het vuurwerk aan het Colosseum. De rest van de nacht was een samenraapsel van ronddwalen, pogingen om bij het concert op Piazza Venezia te raken om uiteindelijk te eindigen aan de Trevi-fontein (die zoals altijd overladen was met volk).
Om te bekomen van al deze feestelijkheden, wat te studeren en om niet te eenzaam te wezen (al de Erasmusvrienden zitten nog aan het thuisfront) ben ik omhooggereisd naar Tuoro sul Trasimeno. Een gezellig dorpje op de grens van Toscane en Umbrië waar ik voor vier dagen Ana en Sam vergezeld heb. Geen internet, geen contact met de buitenwereld, alleen de schoonheid van het meer, goed gezelschap en de warmte van een houtkachel.
Morgen starten de lessen, zo word ik snel terug in het gewone leven gestort, maar met alle plezier!
