Stel je voor: een Italiaanse familie met een oudste zus, Lauri (afkorting voor Addolorata), een middelste broer, Alessandro en Alberto, de Benjamin van de bende. Het plaatje wordt vervolledigd met Luca, al jaren lang vriend aan huis.
De dag begint weliswaar eerder laat, het snurken van mijn ondertussen gearriveerde kamergenoot is een geldig excuus, met een tas zelfgemaakte sterke Italiaanse koffie (sinds kort is er ook mogelijkheid tot cappuccino). De werkmens, Luca, is al voor dag en dauw vertrokken. Alessandro komt in schaarsgeklede T-shirt en boxershort de kamer uit gesloft richting badkamer. Zelf zit ik met kleine oogjes aan mijn koffie te slurpen wanneer Lauri uitbundig – voor de derde keer – haar verhaal over haar grote liefde verkondigt. Een triestige geschiedenis over verkeerde plaats en tijd. Schoorvoetend probeer ook ik de badkamer in te glippen want de wijzers van de klok schreeuwen luidkeels dat het middaguur is aangebroken en dat een douche niet misplaatst zou zijn.
Wat obligate leeslectuur verder hoor ik Alberto terugkomen van zijn ochtendlessen, geheel verstrooid, twee keer terugkerend omdat hij wat vergeten is en opnieuw vertrekkend voor een andere les. Ook Alessandro hoor ik rommelen in de gang, zoekend naar zijn benodigdheden voor zijn ochtendlijke sportactiviteit, zwemmen.
In de namiddag waag ik me aan een wandelingetje door Rome, soms met en soms zonder toeristische bezienswaardigheden. Als je een kerk binnenwandelt is de kans bijzonder groot dat je een Hollandse gids aan het woord hoort, al twee maal had ik deze eer.*
Eenmaal terug thuis vind ik een gezellige bende, koffie drinkend ;-), en aan een hoog decibelvolume discuterend over de paus en the Godfather. Hoe die twee onderwerpen aan elkaar gelinkt zijn, laat ik in het midden. Mijn Italiaans strekt nog niet ver genoeg om enthousiast vertellende napolitanen te begrijpen.
De avondlijke uren worden opgevuld met een stilzwijgende bezigheid, online poker. Samen zitten ze, in het gezelschap van een sigaret met speciale geuren, uren aan een stuk aan het scherm gekluisterd tot wanneer hun ogen – en hun hersenen – het voor bekeken houden en ook zij onder de wol kruipen.
*Even tussendoor. Sinds vandaag zijn mijn lessen ook begonnen. Naarstig probeer ik alle interessante vakken te volgen, om binnen een week een weloverwogen beslissing te kunnen nemen welke definitief tot mijn eindpakket zullen behoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten