Mijn Italiaanse test, die ondertussen al eeuwen geleden lijkt, wees uit dat ik in niveau A2 terecht zou komen. Vrijdagmiddag verscheen ik fris en monter voor de eerste les bij juf Veronika. Al snel bleek echter dat dit toch een maatje te klein was en vroegen we, ik en een ander Belgisch meisje, Luka, die ik op dat moment voor het eerst ontdekte, een overplaatsing naar B1 waar er blijkbaar nog twee andere Belgische dames, Julie en Laura, resideerden. Al snel werden we een viertal.
In het weekend trok ik, net als vele andere zoekende studenten, en in mijn geval voor het eerst richting Rome want tussen deze schoolse activiteiten had ik intensief afspraken gemaakt. Vier dates waren tot dusver geregeld, maar die morgen ontdekte ik in mijn mailbox nog een nieuwe mail met de beschrijving van de meest fantastische kamer die ik zou tegen komen. Snel antwoordde ik met mijn interesse, een blik in realtime bleek echter niet mogelijk aangezien de verhuurster in Zuid-Amerika verbleef.
Eenmaal aan het station werd ik met een vliegende scooter opgehaald door mijn couchsurfer. Simone was werkelijk ontzettend gastvrij en behulpzaam. Ik kon bij hem mijn mails checken, nieuwe afspraken maken, hij hielp me welke buurten ik het best zou vermijden en welke andere daarentegen veel te bieden hadden. Met als gevolg: tussen de middag en de avond was mijn kamer beklonken. Doorheen de middag had die dame (van die fantastische kamer) foto’s doorgestuurd van de kamer, een beschrijving, een kopie van haar paspoort etc. waardoor ik dit aanbod van een kamer op 10 minuten wandelafstand van mijn universiteit, dicht gelegen bij het centrum, een camera singola … niet kon afslaan, zelfs zonder hem te kunnen bekijken. Maar als alles goed gaat, staat er komend weekend een uitje naar Rome op het programma.
De middag was gevuld met uitjes naar de omliggende buurten van Rome met onder andere het dorp waar het buitenverblijf van de paus ligt, die er waarschijnlijk was aangezien er teveel carabinieri te bespeuren vielen, en enkele mooie vulkanisch meren. De avond werd goed ingezet met, jawel u raadt het goed, een pizza en rode wijn en later verdergezet in een plaatselijke pub. Mijn eerste avond in Rome en mijn gevonden kamer konden niet anders dan gevierd worden met een avondje uit.
De volgende dag ging alles net iets minder vlot want Murphy wachtte me op. Andermaal op de snelle en gezwinde scooter werd ik afgezet aan het station. Ik had net mijn trein gemist, niets aan te doen. Een klein uurtje later was de volgende trein richting Rome Termini aangekondigd (ik zat in een stationnetje aan de rand van Rome). Ook in Italië kunnen treinen vertraging hebben, het werd anderhalf uur. Gevolg: aansluiting in Termini gemist. Het was zondag en zondag is, volgens de katholieke geest in Rome, rustdag. Ik mocht een tweetal uren wachten. In Chuisi moest ik nog maals overstappen, Sienna is geen wereldstad en heeft geen rechtstreekse verbinding met Rome. Tot overmaat van ramp had ik ook daar mijn aansluiting net niet gehaald en stonden me nog twee uur te wachten in een godvergeten dorp dat zelfs niet wordt vermeld in de Lonely planet. Slotsom: 9 uur onderweg om nog geen 200 km af te leggen. Blij dat ik die avond mijn bed kon vinden.
Mijn weekdagen zijn minder spannend en lijken erg veel op de middelbare schooldagen met vroeg opstaan (ik moet 40 minuten wandelen tot aan de unief), een middagpauze, een namiddag waar het moeilijk is om wakker te blijven en om het af te maken met een huistaak. Gelukkig is onze lerares, Olga, werkelijk een toffe madam met genoeg gevoel voor humor waardoor we telkens vlot de middag halen. De namiddagen zijn afwisselend cultuurlessen enerzijds en anderzijds lessen die inspelen op onze studie, dus in mijn geval over kunst en architectuur. Daar hebben we vandaag voor het eerst kunnen van genieten. Het Italiaans ligt daar duidelijk een paar trapjes hoger dan in de werkelijke taallessen, maar ik doe mijn best om toch niet te veel uit de toon te vallen.
Tijdens de avond zijn er telkens meetings met de andere Erasmusstudenten meestal vertrekkend aan Il Campo oftewel het bekende schelpenplein waar de Palio-feesten doorgaan. Natuurlijk wordt er vaak een gelato gegeten in die avondlijke uurtjes, maar evenzeer wordt er vino geschonken. Soms passeren we eens een straatfeest waar we natuurlijk, hoe kunnen we ook anders, even blijven hangen.
Vrijdag had ik echter het genoegen om hoogbezoek uit België te ontvangen. Niki Van Besien en gezelschap. De namiddag werd gevuld met lekker toeristisch wezen en een wandelingetje door Sienna. Julie, één van de eerder vermelde Belgische dames, was zo vriendelijk om ’s avonds haar huis open te stellen voor ons, de andere landgenoten en nog twee vriendinnen van zichzelf. Een groep van 10 man allemaal dicht bij elkaar, gezellig kletsend tot de vroege uurtjes. Maar ook weer niet te (laat) want ook zaterdag was een dag met vroege veren en veel plannen: Niki en co uitzwaaien, geen tranen gelaten want we ontmoeten elkaar waarschijnlijk terug in Rome, de Duomo bezoeken en het mini dorpje San Gimignano bezichtigen, helemaal georganiseerd door de taalcursus.
Deze zondag was werkelijk een rustdag met lang slapen, foto’s bekijken (ze zijn te vinden op mijn facebook) en wat rondkuieren (en tussendoor wat Italiaans studeren natuurlijk).
Op naar een nieuwe week …
Ciao
Geen opmerkingen:
Een reactie posten